LONDON – Oksitosin, yang dikenali sebagai hormon cinta, keterikatan, atau keseronokan, memainkan peranan penting dalam mekanisme interaksi sosial.
Khususnya, ia mempengaruhi keterikatan antara ibu dan anak. Satu kajian di Britain, yang diterbitkan dalam jurnal Development and Psychopathology, mendapati bahawa anak damit yang ibunya secara kerap menggunakan bahasa untuk menggambarkan apa yang anak mereka fikirkan atau rasakan mempunyai tahap oksitosin yang lebih tinggi.
Pasukan penyelidik dari University College London membuat kesimpulan ini selepas menjalankan eksperimen melibatkan 62 ibu berumur antara 23 hingga 44 tahun dan anak damit mereka yang berumur antara tiga hingga sembilan bulan.
Para penyelidik menganalisis dan merakam interaksi spontan antara ibu dan anak damit mereka selama tempoh lima minit.
Mereka menumpukan perhatian pada bagaimana ibu menggunakan bahasa untuk menggambarkan apa yang anak mereka fikirkan atau rasakan, dengan mengatakan perkara seperti “awak suka mainan itu” atau “awak ingin tahu, kan?”
Pada masa yang sama, sampel diambil daripada setiap anak damit untuk mengukur tahap oksitosin mereka semasa mereka berinteraksi dengan ibu mereka.
Hasil kajian menunjukkan bahawa semakin banyak ibu mentafsir dan berkomunikasi tentang perasaan atau emosi anak mereka, semakin banyak oksitosin yang dirembeskan oleh anak-anak mereka.
Ini merupakan penemuan penting, menurut salah seorang pengarang kajian, Dr Kate Lindley Baron-Cohen.
“Kami, buat pertama kalinya, mendapati bahawa jumlah perbualan seorang ibu dengan anak damitnya tentang pemikiran dan perasaan anak damit tersebut berkorelasi secara langsung dengan tahap oksitosin anak damit.
“Ini mencadangkan bahawa oksitosin terlibat dalam mengawal pengalaman sosial awal kanak-kanak, yang pada gilirannya dibentuk oleh cara ibu bapa berinteraksi dengan anak damit mereka,” kata penyelidik itu dalam satu kenyataan.
Namun, menganalisis dan menyuarakan emosi anak damit bukanlah perkara yang semula jadi bagi semua ibu.
Sebagai contoh, ibu yang mengalami kemurungan selepas bersalin cenderung melakukannya dengan kurang kerap. Ini adalah satu kebimbangan yang wajar. Walaupun interaksi ini kelihatan remeh, ia mempunyai pengaruh yang mendalam dan jangka panjang terhadap kemahiran sosial dan emosi anak damit.
Oleh itu, penting untuk mengambil tindakan dan mengesan kemurungan selepas bersalin dalam kalangan ibu seawal mungkin bagi mengelakkan patologi ini daripada menjejaskan interaksi awal antara ibu dan anak damit.
Kajian ini merupakan sebahagian daripada kumpulan kerja saintifik yang semakin berkembang, yang menonjolkan peranan oksitosin bukan sekadar sebagai penunjuk biologi, tetapi sebagai elemen utama dalam interaksi hubungan dan emosi awal anak damit.
Persoalannya kini adalah sama ada penemuan ini akan mendorong ibu bapa untuk menyesuaikan tingkah laku mereka bagi memanfaatkan sepenuhnya manfaat hormon ini. – ANN/The Star
