GILBERT, ARIZONA – Hanya beberapa langkah dari serambi anjung, bumbung berjubin tanah liat dan laman rumput hijau kawasan pinggir bandar, Kelly Saxer sudah biasa ditanya soalan oleh pengunjung.
Ketika dia melalui barisan pokok tomato, memetik asparagus dan menyingsing lengan di ladang, ramai – termasuk penduduk setempat – tertanya-tanya apa yang sedang dilakukannya dan bagaimana ladang tersebut wujud di kawasan ini.
“Ada kalanya kami rasa seperti haiwan dalam zoo kerana orang akan lalu dan merenung, malah melopong memandang kami,” kata Saxer.
Inilah Agritopia, sebuah ladang organik seluas 4.5 hektar yang menjadi satu-satunya kawasan pertanian yang masih kekal selepas kawasan penanaman alfalfa, jagung, kapas, gandum durum dan bit gula ‘ditelan’ oleh pembangunan pesat Phoenix.
Di kejiranan ini – yang digelar agrihood, kawasan kediaman yang termasuk ladang yang berfungsi – kanak-kanak bermain berhampiran sekolah yang bersempadan dengan ladang sayur atau di ruang hijau bersama yang terletak di antara rumah.
Pasangan berpakaian cantik dan remaja ceria memenuhi kawasan ini untuk berswafoto dan mengambil gambar pemandangan indah. Barisan panjang terbentuk di restoran popular yang pernah muncul dalam rancangan Guy Fieri di Food Network.
Di ladang itu sendiri, orang ramai boleh berjalan di jalan tanah, menyewa petak untuk menanam makanan sendiri atau membeli hasil tanaman.
Sejak dua dekad lalu, sebilangan pemaju telah mula menggunakan konsep agrihood bagi menarik pembeli yang mencari kemudahan hidup berbeza.
Menurut laporan Urban Land Institute pada 2018, sekurang-kurangnya 27 negeri di Amerika Syarikat dan wilayah di Kanada mempunyai agrihood dan bilangannya terus bertambah.
Pakar berkata agrihood menarik minat pembeli yang mahukan kelestarian, akses kepada makanan sihat dan gabungan gaya hidup bandar serta luar bandar.
“Matlamat utama kebanyakan projek ini adalah untuk mencipta satu perasaan buat masyarakat,” kata Matt Norris, salah seorang penulis laporan tersebut.
PENGASAS AGRITOPIA JANGKAKAN PERUBAHAN, BUAT PERANCANGAN
Pada akhir 1990an, keluarga di sebalik Agritopia perasan petanda buruk bakal berlaku, kata Joe Johnston. Ladang keluarga mereka ketika itu terletak kira-kira 8 kilometer dari Gilbert, namun perkembangan pesat di kawasan Phoenix akan membawa pembangunan di kawasan mereka dalam masa terdekat.
Dengan ibu bapa yang telah bersara dan dua adik-beradik lain yang berminat dalam bidang berlainan, Johnston mendapat keizinan keluarga untuk membangunkan sendiri tanah itu, daripada menjualnya kepada pihak luar.
Berasal dari latar belakang kejuruteraan reka bentuk, Johnston ingin mencipta ‘suatu tempat yang mempunyai jiwa’.
Kejiranan itu dibina dengan jalan sempit, rumah yang berdekatan dengan restoran, bar, kedai, taman kecil dan pusat kecergasan – dengan ladang di tengah-tengahnya.
Melissa Checker, profesor antropologi di City University of New York dan penulis buku mengenai ‘gentrifikasi’ alam sekitar, berkata agrihood menarik orang atas pelbagai sebab – keinginan untuk hidup secara lestari, nostalgia terhadap gaya hidup silam, minat dalam kecekapan makanan kendiri dan juga hasrat untuk berasa selamat dan lebih berhubung dengan jiran selepas pandemik COVID-19.
“Terdapat gabungan antara kepentingan komersial – sesuatu yang boleh dijual kepada orang – dan keinginan sebenar untuk mengubah cara kita hidup,” ujarnya.
AGRITOPIA, TAPI BUKAN UTOPIA
Dalam dunia ideal, penggunaan ruang hijau komuniti untuk menanam makanan boleh memberi manfaat kepada golongan yang tidak cukup makanan, kata Checker.
Namun, disebabkan projek agrihood biasanya berkait dengan harga hartanah dan kehendak pemaju untuk mendapatkan pulangan pelaburan, projek seumpama ini lebih cenderung dibina di kawasan yang semakin elit atau kawasan berpendapatan tinggi.
Tidak jelas sejauh mana ladang itu memainkan peranan dalam menarik pembeli.
Di Agritopia misalnya, hanya sebilangan kecil daripada 500 buah rumah menyertai program sokongan pertanian yang memberi keutamaan kepada buah-buahan dan sayuran bermusim. Hasil ladang itu turut dijual di pasar di pusat bandar Gilbert dan didermakan ke pusat makanan tempatan.
Johnston mengakui, “Bukan semua orang berminat dalam bidang pertanian.” Itulah sebabnya beliau menumpukan kepada mencipta komuniti yang membolehkan penduduk berkumpul; terpulang kepada mereka sejauh mana ingin terlibat dalam pertanian.
Pun begitu, ladang tetap menjadi tarikan utama pemaju, terutama di kawasan Sun Belt, yang bersaing menawarkan kolam renang, gimnasium, taman dan pelbagai kemudahan lain kepada bakal penduduk yang mempunyai banyak pilihan komuniti terancang, ujar Scott Snodgrass.
Beliau merupakan pengasas bersama pemaju projek Indigo – sebuah agrihood di luar Houston – dan juga syarikat Agmenity yang menguruskan ladang-ladang agrihood untuk pemaju lain.
PERHUBUNGAN ANTARA LADANG DAN KEJIRANAN
Ketika matahari terbit, pekerja ladang memotong akar daun bawang dan mencabut selada serta bawang putih hijau dari tanah.
Sebelum bekerja di Agritopia, Ernesto Penalba tidak mengetahui semua proses dalam menanam bawang putih – dari menuai, membersih, hingga membungkus dan mengangkut.
“Kita biasanya melihatnya sebagai satu proses sahaja. Jadi, memang menarik untuk memahami keseluruhan proses itu,” katanya dalam bahasa Sepanyol.
CC Garrett, yang lebih dikenali sebagai ‘Miss Hickory’ apabila memimpin lawatan pendidikan untuk kanak-kanak di ladang itu, berkata beliau gemar melihat kanak-kanak belajar mengenali makanan dengan cara baharu – contohnya menikmati salad buat kali pertama atau memahami sebab tomato tidak boleh ditanam sepanjang tahun.
“Ia sangat bermakna bagi saya kerana komuniti ini dibina di sekeliling ladang bandar, sesuatu yang saya rasa adalah konsep penting dalam budaya Amerika,” katanya.
Bagi sesetengah penduduk, tempat ini lebih daripada sekadar kejiranan biasa. Dalam ‘pod kanak-kanak’ Agritopia – satu kelompok keluarga yang mempunyai 23 orang anak – ibu bapa membenarkan anak-anak bermain bebas kerana sekurang-kurangnya seorang dewasa akan sentiasa memerhati.
Ibu bapa lain pula menyiapkan makan malam atau keluar untuk temu janji. Di seberang jalan, dusun buah pic dan sitrus bergoyang ditiup angin, bau semerbak menyelubungi halaman rumah.
Maria Padron tinggal dalam kelompok tersebut bersama suami dan dua anak mereka.
Beliau menyukai kehidupan di Agritopia kerana semangat kejiranan yang erat.
Keluarganya di Virginia pernah memiliki ladang, tetapi terpaksa melepaskannya apabila datuknya tidak lagi mampu mengurus. Kini, ladang itu bertukar menjadi ladang anggur.
Apabila ditanya sama ada beliau ingin ladang datuknya menjadi agrihood, beliau menjawab mungkin – jika dilaksanakan dengan betul.
“Memang jelas ada sesuatu yang indah sedang berlaku di sini, tapi saya tetap rasa sedih jika awda pernah menyaksikan tanah yang mempunyai kenangan indah seterusnya berubah begitu sahaja dalam sekelip mata,” kata Padron. – AP
