SETELAH lima tahun tragedi kebakaran sebuah kilang pakaian yang telah membunuh lebih daripada 1,130 pekerja di Bangladesh, industri terbesar fesyen jalanan di negara itu telah melabur berjuta-juta ringgit dalam usaha mereka untuk mengembangkan dan memperbaiki lagi industri berkenaan.
Namun para pakar telah berkata bahawa individu-individu yang berjaya menghasilkan baju-T, pakaian dan bermacam-macam lagi akan mengalami satu kejayaan yang memberangsangkan khususnya melalui Online di seluruh dunia namun mereka juga sering menghadapi situasi keadaan kerja yang berisiko dan kadar gaji yang sangat rendah.
Runtuhan bangunan Rana Plaza yang menempatkan kilang-kilang pakaian di pinggir kota Dhaka di Savar pada 24 April 2013 telah mencetuskan kemarahan global serta memikirkan semula bagaimana koleksi fesyen itu dapat dipersiapkan dengan cepat dan sempurna.
Berikutan peristiwa itu, ia telah mencetuskan fenomena hebat khususnya buat para aktivis fesyen untuk menggalakkan pembeli untuk membeli dari kedai-kedai kecil bukan daripada syarikat multinasional yang lebih besar dan maju.
Tragedi itu merupakan satu kemalangan industri pakaian yang paling teruk sekali dalam sejarah dunia moden sekali gus mendedahkan masalah utama globalisasi.
Para pekerja di Bangladesh menerima kadar gaji yang rendah berdasarkan pekerjaan mereka namun syarikat masih mengekalkan harga yang rendah akan tetapi meraih keuntungan yang lebih tinggi.
“Ini adalah model global dan sebenarnya berdasarkan kepada kos pengeluaran yang rendah, menjadikan pekerja di seluruh dunia sentiasa bersaing antara satu dengan yang lain menyebabkan keuntungan sentiasa bertahan,” kata Ethique Pour I’Etiquette, kumpulan Perancis yang merupakan sebahagian daripada Kempen Pakaian Bersih Global kepada media.
Selepas bertahun-tahun kemarahan terhadap imej-imej yang dipanggil sebagai ‘Sweatshops’ di seluruh dunia, bencana Rana Plaza menumpukan perhatian global terhadap keadaan kerja yang memburuk di kilang-kilang pakaian di Bangladesh, pengeksport pakaian kedua terbesar dunia selepas China.
Menurut British Charity War on Want, eksport pakaian negara itu menyumbang sekitar 80 peratus daripada jumlah pendapatan eksport Bangladesh akan tetapi sehingga ke hari ini, kesejahteraan pekerja masih lagi belum terjamin, kebanyakan pekerja bekerja sehingga 14 hingga 16 jam sehari di beberapa buah kilang di 4,500 di Bangladesh, kata organisasi itu lagi kepada media.
Tidak lagi?
Selaras dengan perkembangan Barat yang sudah menyedari akan keadaan sosial dan alam sekitar , beberapa buah kedai pakaian yang telah lama bergantung kepada kilang-kilang terbesar seperti Rana Plaza telah berjuang untuk berdiri sendiri.
Sebagai contoh, Primark berkata bahawa mereka akan terus menyokong dan membantu, peniaga yang terjejas berikutan tragedi pakaian itu dan menyumbang sejumlah lebih AS$14 juta bantuan dan pampasan.
Kedai tersebut juga melancarkan program pemeriksaan bangunan untuk menilai keadaan kilang-kilang pembekalnya bagi menjamin standard antarabangsa, enam minggu selepas bangunan kilang terbesar dunia itu runtuh malah kedai pakaian itu tetap komited untuk meningkatkan industri pakaian Bangladesh secara keseluruhannya.
Jenama pakaian terbesar dunia seperti H & M Sweden komited untuk memastikan kemajuan ‘sosial’ dan ‘alam sekitar’ akan lebih besar di negara itu.
Pada 19 April yang lalu, H & M berkata dalam satu kenyataan bahawa sekitar 450,000 pekerja tekstil di 227 kilang di Bangladesh telah menghasilkan sumber pakaian untuk beberapa buah kedai-kedai pakaian di seluruh dunia.
“Kini kedai-kedai itu akan dipilih dengan cara yang lebih demokratik,” antara kenyataan yang diberikan oleh kedai tersebut.
“Kami juga ingin menyentuh mengenai jam kerja, keadaan pekerjaan, masalah kesihatan dan juga faktor keselamatan,” tambah dalam kenyataan itu lagi.
Syarat yang mengejutkan
Lebih meluas, Pertubuhan Buruh Antarabangsa telah melancarkan beberapa program berikutan bencana itu, bagi meningkatkan lagi aspek keselamatan di kawasan kilang-kilang pakaian supaya bencana runtuhan dan kebakaran Rana Plaza itu tidak akan berlaku lagi. Program ILO termasuk latihan untuk keselamatan kimia, pemeriksaan lebih daripada 1,500 buah kilang untuk keselamatan bangunan dan kebakaran, pemeriksaan buruh serta jaminan aspek keselamatan yang lebih baik di tempat kerja.
Celine Choain, pakar industri pakaian di perundingan Kea Partners yang berpangkalan di Paris, berkata bahawa walaupun sudah melalui satu kemajuan, masih banyak yang perlu untuk dilakukan.
“Insiden itu pasti bertindak sebagai pemangkin untuk penjenamaan-penjenamaan yang baharu sekali gus merubah cara dan teknik menghasilkan pakaian mereka,” kata Choain kepada media AFP.
Dia turut berkata bahawa dua pertiga daripada 1,700 kilang-kilang pakaian di Bangladesh telah diperiksa berikutan perjanjian keselamatan yang dijalankan oleh ILO itu dan berjaya membetulkan sekitar 75 peratus daripada kilang-kilang yang tidak memenuhi piawaian. Berdasarkan maklumat yang diperolehi dari War on Want baru-baru ini menjelaskan bahawa keadaan majoriti pekerja kilang Bangladesh digambarkan sebagai mengerikan. Para pekerja hanya akan menerima gaji minimum sebanyak 5,300 taka iaitu $65,53 euro sebulan. – AFP
