Sekumpulan penyelidik dari Agensi Sains dan Teknologi Lautan-Bumi Jepun (JAMSTEC) dan beberapa entiti lain telah membangunkan helaian tebal kertas lutsinar menggunakan selulosa, bahan yang diperoleh daripada biojisim tumbuhan.
Helaian kertas lutsinar boleh diuraikan oleh mikrob menjadi air dan karbon dioksida (CO2).
Ia juga boleh digunakan untuk membuat bekas kerana ia lebih tebal daripada bahan berasaskan selulosa konvensional. Bahan baharu itu dijangka menggantikan plastik untuk tujuan tersebut, memandangkan plastik merupakan sumber pencemaran laut.
Untuk membuat helaian kertas, pasukan itu menggunakan serbuk selulosa yang diperbuat daripada gentian yang terdapat pada permukaan biji kapas. Mereka melarutkan serbuk itu dalam larutan air litium bromida, mencampurkannya semasa mereka menaikkannya ke suhu tinggi sehingga ia menjadi gel, di mana bahan itu dibentuk dan dikeringkan.
Apabila penyelidik membentuk bahan itu ke dalam cawan dan penyedut minuman, mereka mendapati ia sekuat polikarbonat, sejenis plastik.
Helaian kertas menjadi lut sinar kerana ia dibungkus rapat dengan gentian berskala nanometer [satu 1 bilion meter (m)]. Kepekatan gentian itu membolehkan cahaya menembusi terus melalui kepingan tanpa mengalami penyebaran.
Walaupun sehelai kertas lut sinar setebal 0.7 milimeter ia tetap fleksibel dan pemandangan sejauh 100m dapat dilihat dengan jelas melaluinya.
Dengan andaian bahawa helaian kertas akan dihanyutkan ke lautan, pasukan itu menyiasat kebolehbiodegradasiannya. Para penyelidik menenggelamkan helaian kertas ke dalam lautan dan memeriksa sama ada mikrob di tempat itu dapat melarutkannya.
Keputusan menunjukkan semakin dalam tempat di bawah laut, semakin perlahan peleraian berlaku, kerana terdapat lebih sedikit mikrob di lautan dalam. Tetapi helaian kertas kebanyakannya terurai dalam tempoh empat bulan walaupun pada 757m di bawah permukaan.
Setakat ini, pek kertas telah menjadi alternatif yang paling biasa kepada bekas plastik.
Tetapi pakar perniagaan telah menegaskan pengguna kurang bersedia untuk membeli barangan dalam pek kertas kerana mereka tidak dapat melihat kandungannya.
Kertas lut sinar boleh mengatasi masalah ini, tetapi membawa bahan tersebut ke pasaran memerlukan kilang-kilang yang mempunyai teknologi untuk menghasilkannya secara besar-besaran.
Timbalan Ketua Penyelidik untuk JAMSTEC, Noriyuki Isobe berkata, “Jika loji untuk eksperimen demonstrasi teknologi dibina, kami menganggarkan kos untuk menghasilkan bahan itu akan menjadi kira-kira tiga kali ganda daripada kertas biasa, manakala jumlah pelepasan CO2 boleh dikekalkan kepada kira-kira separuh daripada proses pembuatan plastik.”
Sementara itu, Profesor Masaya Nogi dari Universiti Osaka, pakar dalam bahan kayu, berkata, “Terdapat jenis kertas lutsinar lain pada masa lalu, tetapi kelebihan ini berbanding kertas itu ialah ia telah terbukti boleh terbiodegradasi di laut dalam.” – ANN/The Yomiuri Shimbun
