BEIJING – Perintah berkurung yang dikenakan ke atas penduduk termasuk Guo Jing di sebuah kejiranan Wuhan, bandar di tengah epidemik koronavirus COVID-19 China, diadakan secara mendadak dan tanpa sebarang amaran.
Tidak dapat keluar, wanita berusia 29 tahun itu kini terkurung di dalam perkarangan rumahnya di mana dia terpaksa bergantung kepada perkhidmatan pembelian kumpulan dalam talian untuk mendapatkan makanan.
“Tinggal untuk sekurang-kurangnya satu bulan lagi bukan satu isu,” beritahu Guo kepada AFP, menjelaskan bahawa beliau mempunyai simpanan sayuran jeruk dan telur masinnya sendiri.
Namun apa yang paling menakut-kannya adalah kekurangan kawalan, pertama seluruh bandar ditutup, dan seterusnya penduduk dihadkan untuk keluar dari halaman rumah mereka setiap tiga hari.
Kini kebebasan tersebut juga telah pun dirampas.
Guo adalah antara kira-kira 11 juta penduduk di Wuhan, sebuah bandar di tengah wilayah Hubei yang telah dikuarantin sejak 23 Januari tatkala pihak berkuasa China berlumba untuk membendung wabak tersebut.
Sejak itu, penduduknya telah menghadapi beberapa kawalan ketat ke atas kehidupan harian mereka apabila jumlah kematian meningkat kepada lebih 2,500 di China sahaja.
Namun peraturan baharu pada bulan ini yang melarang penduduk daripada meninggalkan kawasan mereka adalah yang paling terbatas, dan untuk sesetengah orang, mengancam mata pencarian mereka.
“Saya masih tidak tahu di mana hendak beli barang sebaik sahaja kami habis memakan apa yang ada di rumah,” kata Pan Hongsheng, yang tinggal bersama isteri dan dua anaknya.
Beberapa kawasan telah menganjurkan perkhidmatan pembelian kumpulan, di mana pasar raya menghantar pesanan dalam jumlah yang banyak.
Namun dalam komuniti Pan, ‘tidak ada sesiapa yang peduli.’
“Anak berusia tiga tahun tidak mempunyai susu tepung,” beritahu Pan kepada AFP, menambah dia tidak dapat menghantar ubat kepada mertuanya, kedua-dua mereka dalam umur 80an, kerana mereka tinggal di kawasan lain.
“Saya rasa seperti orang pelarian.”
“Pengurusan kawasan kejiranan yang tertutup pastinya akan membawa kesulitan kepada kehidupan penduduk,” kata Qian Yuankun, penolong setiausaha jawatankuasa Parti Komunis Hubei, pada taklimat media minggu lalu.
Pihak berkuasa pada Isnin membenarkan penduduk bukan bandar Wuhan yang sihat untuk meninggalkan kawasan itu jika mereka tidak pernah mempunyai sentuhan dengan pesakit, tetapi sekatan masih dikenakan ke atas mereka yang tinggal di Wuhan.
Permintaan untuk perkhidmatan penghantaran makanan pembelian kumpulan telah meningkat dengan sekatan baharu, apabila pasar raya dan jawatankuasa kejiranan bergegas untuk membuat pesanan.
Kebanyakan perkhidmatan pembelian kumpulan beroperasi menerusi aplikasi pesanan China, WeChat, yang mempunyai kumpulan perbualan ad-hoc untuk daging, sayur, susu malah ‘mi kering pedas’, sejenis makanan yang terkenal di Wuhan.
Kedai dan perkarangan yang lebih canggih mempunyai aplikasi mini mereka sendiri dalam WeChat, di mana penduduk boleh memilih pakej dengan harga dikenakan berdasarkan berat sebelum pesanan dihantar dalam kuantiti banyak ke kedai runcit.
Di kawasan Guo, misalnya, set lima sayuran dengan berat 6.5 kilogram, termasuk ubi kentang dan anak kubis, berharga 50 yuan.
“Anda tidak boleh memilih apa yang anda suka makan,” kata Guo. “Anda tidak boleh mempunyai pilihan peribadi lagi.”
Model pembelian kumpulan itu juga lebih sukar untuk diamalkan oleh komuniti lebih kecil kerana pasar raya mempunyai pesanan minimum untuk penghantaran.
“Secara terus-terang, tidak ada apa-apa yang boleh kami lakukan,” kata Yang Nan, pengurus pasar raya Lao Cun Zhang, yang memerlukan 30 pesanan minimum.
“Kami hanya mempunyai empat buah kereta,” katanya, menjelaskan kedai tidak mempunyai kakitangan untuk mengendali pesanan lebih kecil.
Sebuah pasar raya lain memberitahu AFP ia mengehadkan penghantaran harian kepada 1,000 pesanan sehari.
“Mengupah pekerja adalah susah,” kata Wang Xiuwen, yang bekerja di bahagian logistik kedai, menambah mereka berhati-hati untuk menggaji terlalu ramai orang luar disebabkan bimbang mengenai jangkitan.
Menutup komuniti telah memecahkan bandar kepada silo, dengan kawasan jiran berlainan mengeluarkan kawalan yang berlainan.
Di sesetengah halaman, penduduk mempunyai akses yang lebih mudah kepada makanan, walaupun pemilihan yang lebih kecil berbanding yang biasa, dan seorang wanita berkata keluarganya membayar pemandu hantaran untuk menghantar barang-barang dapur.
Halaman rumahnya masih belum ditutup, beritahu wanita berusia 24 tahun itu kepada AFP dengan syarat namanya tidak disiarkan, walaupun mereka membataskan kepada seorang individu untuk meninggalkan rumah pada satu masa.
Sesetengah daerah telah melaksanakan peraturan mereka sendiri, seperti malarang pasar raya daripada menjual barangan kepada individu, justeru memaksa kawasan jiran membeli dalam kuantiti banyak atau tidak ada langsung.
“Di kawasan jiran di mana saya tinggal, realiti yang dihadapi adalah benar-benar dahsyat,” kata David Dai, yang tinggal di pinggir bandar Wuhan.
Walaupun kompleks pangsapurinya telah menganjur pembelian kumpulan, Dai berkata penduduk berasa tidak puas hati dengan harga dan kualiti.
“Banyak tomato, banyak bawang, telah pun rosak,” beritahunya kepada AFP, meramalkan satu pertiga daripada makanan terpaksa dibuang.
Keluarganya mesti ‘bergantung sepenuhnya’ pada diri mereka, tambah lelaki berusia 49 tahun itu, yang telah mengambil jalan penyelesaian dengan menyimpan dan mengeringkan kulit mengkuang untuk menambah nutrien kepada makanan akan datang.
Ketidakpastian mengenai bila kawalan akan dibatalkan juga membimbangkan penduduk, kata Ma Chen, seorang lelaki dalam umur 30an yang tinggal sendirian.
“Saya tidak tahu langsung jumlah makanan yang harus saya beli.” – AFP